| The classical Greeks valued the power of spoken word, and it was their main method of communication and storytelling. |
Pinahalagahan ng mga klasikong Griyego ang kapangyarihan ng salitang binibigkas, at ito ang kanilang pangunahing pamamaraan ng pakikipag-ugnayan at pagkukuwento. |
| Bahn and Bahn write, "To Greeks the spoken word was a living thing and infinitely preferable to the dead symbols of a written language." |
Isinulat nina Bahn at Bahn, "Para sa mga Griyego, ang salitang binibigkas ay isang buhay na bagay at walang hangganang mas kanais-nais kaysa sa mga patay na simbolo ng isang nakasulat na wika." |
| Socrates himself believed that once something has been written down, it lost its ability for change and growth. |
Mismong si Socrates ay naniwala na kapag ang isang bagay ay naisulat na, nawala na ang kakayahan nitong magbago at lumago. |
| For these reasons, among many others, oral storytelling flourished in Greece. |
Sa mga kadahilanang ito, kabilang sa marami pang iba, umunlad ang pabigkas na pagkukwento sa Gresya. |
| Greek tragedy as we know it was created in Athens around the time of 532 BC, when Thespis was the earliest recorded actor. |
Ang Griyegong trahedya na alam natin ay nilikha sa Athens noong bandang 532 BC, nang si Thespis ang unang naitalang aktor. |
| Being a winner of the first theatrical contest held in Athens, he was the exarchon, or leader,[4] of the dithyrambs performed in and around Attica, especially at the rural Dionysia. |
Bilang isa sa nagwagi sa unang teatrikong patimpalak na ginanap sa Athens, siya ang exarchon, o pinuno,[4] ng dithyrambs na nagtanghal sa buong Attica, lalo na sa mga rural na Dionysia. |
| By Thespis' time, the dithyramb had evolved far away from its cult roots. |
Sa panahon ng Thespis, ang dithyramb ay umunlad ng malayo mula sa kultong ugat nito. |
| Under the influence of heroic epic, Doric choral lyric and the innovations of the poet Arion, it had become a narrative, ballad-like genre. |
Sa ilaim ng impluwensya ng bayaning epiko, ang lirikong Doric choral at ang pag-unlad ng makatang si Arion, ito ay naging pasalaysay, mala-ballad na genre. |
| Because of these, Thespis is often called the "Father of Tragedy"; however, his importance is disputed, and Thespis is sometimes listed as late as 16th in the chronological order of Greek tragedians; the statesman Solon, for example, is credited with creating poems in which characters speak with their own voice, and spoken performances of Homer's epics by rhapsodes were popular in festivals prior to 534 BC.[5] |
Dahilan sa mga ito, binansagan si Thespis na "Ama ng Trahedya"; gayunpaman, ang kanyang halaga ay pinagtalunan, at si Thepsis ay minsang nailista na pang labing-anim sa pagkakasunod-sunod ng Griyegong tragedyano; ang estadistang si Solon, halimbawa, ay kinilala sa paglikha ng mga tula kung saan ang mga karakter ay nagsalita sa kanilang sariling boses, at ang pasalitang pagtatanghal ng epiko ni Homer ni rhapsodes ay naging tanyag sa mga kapistahan bago mag 534 BC. [5] |
| Thus, Thespis's true contribution to drama is unclear at best, but his name has been given a longer life, in English, as a common term for performer — i.e., a "thespian." |
Kaya't ang tunay na kontribusyon ni Thespis sa drama ay talagang hindi tiyak, ngunit ang kanyang pangalan ay matagal ng binigyang buhay, sa Ingles, isang karaniwang termino bilang artista - isang "thespian." |
| The dramatic performances were important to the Athenians – this is made clear by the creation of a tragedy competition and festival in the City Dionysia. |
Mahalaga ang mga dramatikong pagtatanghal para sa mga Atenyano – nilinaw ito sa pamamagitan ng paglikha ng isang paligsahan sa trahedya at kapistahan sa Lungsod ng Dionysia. |
| This was organized possibly to foster loyalty among the tribes of Attica (recently created by Cleisthenes). |
Ito ay inorganisa marahil upang maitaguyod ang katapatan sa pagitan ng mga tribo ng Attica(nilikha kamakailan ni Cleisthenes). |
| The festival was created roughly around 508 BC. |
Ang kapistahan ay nilikha noong mga 508 BC. |
| While no drama texts exist from the sixth century BC, we do know the names of three competitors besides Thespis: Choerilus, Pratinas, and Phrynichus. |
Habang walang umiiral na teksto ng drama mula sa ika-anim na siglo BC, kilala natin ang mga pangalan ng tatlong kakumpitensya bukod kay Thespis: Choerilus, Pratinas, at Phrynichus. |
| Each is credited with different innovations in the field. |
Bawat isa ay kinilala na may iba't-ibang pag-unlad sa larangan. |
