| Fonetik bakımdan Türkçenin sesli harfleri iki kurala uyar: Büyük ünlü uyumu, küçük ünlü uyumu. |
Phonetically, Turkish vowels adhere to two key principles: major vowel harmony and minor vowel harmony. |
| İlk hece kalınsa sonraki kalın, inceyse sonraki de ince olduğunda büyük ünlü uyumu, ilk hece düzse sonraki düz, yuvarlaksa sonraki de yuvarlak olduğunda küçük ünlü uyumu. |
In major vowel harmony, if the first syllable is a back vowel, the next syllable is also back; if the first syllable is a front vowel, the next is also front. In minor vowel harmony, if the first syllable is flat, the next is also flat; if it is rounded, the next is also rounded. |
| a-ı-o-u kalın, e-i-ö-ü incedir. |
a-ı-o-u are back vowels, while e-i-ö-ü are front vowels. |
| a-e-ı-i düz, o-ö-u-ü yuvarlaktır. |
a-e-ı-i are flat vowels, while o-ö-u-ü are rounded vowels. |
| Eski Türkçede f, h, j sesleri yoktur. |
The sounds f, h, and j were absent in Old Turkish. |
| Türkçede kelimelerde erkeklik, dişilik, nötrlük bulunmaz. |
Turkish does not assign masculine, feminine, or neuter genders to its words. |
| Önek, harfi tarif yoktur. |
Prefix and article do not exist. |
| İki ünlü yan yana gelmez, arada bir sessiz olur. |
Two vowels do not come side by side; a consonant is placed between them. |
| Arapçadan geçen kelimelerdeki hemze ve ayın'ın sesleri yoktur. |
The sounds hamza and ‘ayn do not exist in words borrowed from Arabic. |
| Kelime sonunda b, c, d, g sesleri bulunmaz. |
The sounds b, c, d, and g do not occur at the end of words. |
| Bir kelimede üç ünsüz yan yana gelmez. |
A word cannot have three consonants in a row. |
| Kelime başında ğ sesi yer almaz. |
The sound ğ does not exist at the beginning of a word. |
| Kelime, son ekli yapıdadır. |
The word is in a suffixed form. |
| İsim ve fiil köklerine ek getirilerek kelime yapılır. |
Words are formed by adding suffixes to nouns and verbs. |
| Yeni kelimeler yapan eklere yapım ekleri, isim ve fiil çekimlerindeki eklere çekim ekleri denir. |
Suffixes that produce new words are called derivational suffixes, and those added in noun and verb inflections are called inflectional suffixes. |
| Çekim ekleri sona eklenir. |
Inflectional suffixes are added at the end. |
| Türkçede bir kelime önce yapım eklerini sonra çekim eklerini alır, yani çekim ekinden sonra (birkaç istisna hariç) yapım eki gelmez. |
In Turkish, a word first takes derivational suffixes and then inflectional suffixes; that is, a derivational suffix does not follow an inflectional suffix (with a few exceptions). |
| Çekim ekleri isimde çokluk, iyelik, soru, hal ekleridir. |
Inflectional suffixes in nouns are plural, possessive, interrogative, and case suffixes. |
| Fiilde şahıs, zaman, isimfiil, zarf ekleri çekim ekidir. |
Inflectional suffixes in verbs are personal, tense, verbal noun, and adverbial suffixes. |
| Hiçbir dil yüzdeyüz arı değildir. |
No language is entirely pure. |
| Türk dili de tarihi içinde dini, felsefi, kültürel, ekonomik, bilimsel, teknik olarak yabancı dillerden kelime almıştır. |
The Turkish language has borrowed words from foreign languages throughout its history for religious, philosophical, cultural, economic, scientific, and technical purposes. |
| Türk dilinde cümlenin başında özne, sonunda yüklem bulunur. |
In the Turkish language, the subject is located at the beginning of the sentence and the predicate is at the end. |
| Nesne ve tamamlayıcılar (zarf, edat) ikincildir. |
Objects and complements (adverbs, prepositions) are secondary. |
| Ek almayan isim yalındır. |
A noun that does not receive a suffix is in its bare form. |
| İsimler hem tekil hem çoğuldur. |
Nouns are both singular and plural. |
| Kitap bilginin kaynağıdır demek Kitaplar bilginin kaynağıdır demekle aynıdır. |
Saying ‘A book is the source of knowledge’ is the same as saying ‘Books are the source of knowledge.’ |
| Tamamlayıcılar sıfat ve zamirdir. |
Complements are adjectives and pronouns. |
| Bunlar sayı, üleştirme, kesir, işaret, şahıs, soru ifade ederler. |
These express number, distributive, fraction, demonstrative, personal, and interrogative meanings. |
| En çok kullanılan bağlaç "ki"dir. |
The most frequently used conjunction in Turkish is ‘ki’. |
