Fonetik bakımdan Türkçenin sesli harfleri iki kurala uyar: Büyük ünlü uyumu, küçük ünlü uyumu. |
Phonetically, Turkish vowels obey two rules: uppercase and lowercase vowel harmony. |
İlk hece kalınsa sonraki kalın, inceyse sonraki de ince olduğunda büyük ünlü uyumu, ilk hece düzse sonraki düz, yuvarlaksa sonraki de yuvarlak olduğunda küçük ünlü uyumu. |
In major vowel harmony, if the first syllable is thick, the next one is also thick; if it's thin, the next is thin. Similarly, in lower vowel harmony, if the first syllable is flat, the next is flat, and if it's round, the next one is round. |
a-ı-o-u kalın, e-i-ö-ü incedir. |
a-ı-o-u is thick, e-i-ö-ü is thin. |
a-e-ı-i düz, o-ö-u-ü yuvarlaktır. |
a-e-ı-i is flat, o-ö-u-ü is round. |
Eski Türkçede f, h, j sesleri yoktur. |
There are no *f*, *h*, or *j* sounds in Old Turkish. |
Türkçede kelimelerde erkeklik, dişilik, nötrlük bulunmaz. |
In Turkish, words do not have masculinity, femininity, or neutrality. |
Önek, harfi tarif yoktur. |
There is neither a prefix nor a literal description. |
İki ünlü yan yana gelmez, arada bir sessiz olur. |
The two vowels do not come together; there is occasional silence. |
Arapçadan geçen kelimelerdeki hemze ve ayın'ın sesleri yoktur. |
The sounds of 'hamza' and 'ya' in Arabic words are missing. |
Kelime sonunda b, c, d, g sesleri bulunmaz. |
There are no sounds of b, c, d, or g at the end of the word. |
Bir kelimede üç ünsüz yan yana gelmez. |
three consonants cannot come together in a single word. |
Kelime başında ğ sesi yer almaz. |
There is no g sound at the beginning of the word. |
Kelime, son ekli yapıdadır. |
The word has a suffixed structure. |
İsim ve fiil köklerine ek getirilerek kelime yapılır. |
Words are formed by adding suffixes to noun and verb roots |
Yeni kelimeler yapan eklere yapım ekleri, isim ve fiil çekimlerindeki eklere çekim ekleri denir. |
Suffixes that create new words are called derivational suffixes, while suffixes that form different grammatical categories, such as nouns and verbs, are called inflectional suffixes. |
Çekim ekleri sona eklenir. |
Inflectional suffixes are added to the end of words. |
Türkçede bir kelime önce yapım eklerini sonra çekim eklerini alır, yani çekim ekinden sonra (birkaç istisna hariç) yapım eki gelmez. |
In Turkish, a word first takes derivational suffixes and then inflectional suffixes. In other words, no derivational suffix follows an inflectional suffix, with a few exceptions. |
Çekim ekleri isimde çokluk, iyelik, soru, hal ekleridir. |
Inflectional suffixes in nouns include plural, possessive, and case suffixes. |
Fiilde şahıs, zaman, isimfiil, zarf ekleri çekim ekidir. |
Person, tense, noun, and adverbial suffixes in verbs are inflectional suffixes |
Hiçbir dil yüzdeyüz arı değildir. |
No language is one hundred percent pure. |
Türk dili de tarihi içinde dini, felsefi, kültürel, ekonomik, bilimsel, teknik olarak yabancı dillerden kelime almıştır. |
Throughout its history, the Turkish language has borrowed words from foreign languages in various fields, including religious, philosophical, cultural, economic, scientific, and technical terms. |
Türk dilinde cümlenin başında özne, sonunda yüklem bulunur. |
In Turkish, the subject typically comes at the beginning of the sentence, while the predicate is usually at the end |
Nesne ve tamamlayıcılar (zarf, edat) ikincildir. |
Objects and complements (such as adverbs and prepositions) are secondary. |
Ek almayan isim yalındır. |
The noun that does not take any suffixes is simple. |
İsimler hem tekil hem çoğuldur. |
Nouns are both singular and plural. |
Kitap bilginin kaynağıdır demek Kitaplar bilginin kaynağıdır demekle aynıdır. |
Saying that books are the source of knowledge is redundant, as it restates the same concept. |
Tamamlayıcılar sıfat ve zamirdir. |
Complements are adjectives and pronouns. |
Bunlar sayı, üleştirme, kesir, işaret, şahıs, soru ifade ederler. |
These express numbers, units, fractions, signs, people, and questions. |
En çok kullanılan bağlaç "ki"dir. |
The most commonly used conjunction is "ki". |